Uwielbiaj duszo moja sławę Pana mego

1. Uwielbiaj duszo moja sławę Pana mego, – chwal Boga Stworzyciela tak bardzo dobrego.
2. Bóg mój, zbawienie moje, jedyna otucha, – Bóg mi rozkoszą serca i weselem ducha.
3. Bo mile przyjąć raczył swej sługi pokorę, – łaskawym okiem wejrzał na Dawida córę.
4. Przeto wszystkie narody, co ziemię osiędą, – odtąd Błogosławioną mnie nazywać będą.
5. Bo wielkimi darami uczczonam od Tego, – którego moc przedziwna, święte Imię Jego.
6. Którzy się Pana boją, szczęśliwi na wieki, – bo z nimi miłosierdzie z rodu w ród daleki.
7. Na cały świat pokazał moc swych ramion świętych, – rozproszył dumne myśli głów pychą nadętych.
8. Wyniosłych złożył z tronu, znikczemnił wielmożne, – wywyższył, uwielmożnił w pokorę zamożne.
9. Głodnych nasycił hojnie i w dobra spanoszył, – bogaczów z niczym puścił i nędznie rozproszył.
10. Przyjął do łaski sługę, Izraela cnego, – wspomniał nań, użyczył mu miło¬sie¬rdzia Swego.
11. Wypełnił, co był przyrzekł niegdyś ojcom naszym, – Abrahamowi z potomstwem jego wiecznym 
czasem.
12. Wszyscy śpiewajmy Bogu w Trójcy Jedynemu, – chwała Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.
13. Jak była na początku, tak zawsze niech będzie, – teraz i na wiek wieków niechaj słynie 
wszędzie.